ارتباطات بیسیم چیست
ارتباط بیسیم یا مخابرات بیسیم (به انگلیسی: Wireless Communication) به انتقال اطلاعات بدون رابط سیم و بوسیله امواج الکترومغناطیسی گفته می‌شود. فاصله‌ای که اطلاعات انتقال داد می‌شود می‌تواند کوتاه یا بلند باشد.
قدیمی‌ترین ارتباط بیسیم به دوران ماقبل دنیای مدرن باز می‌گردد که از دود، آتش، پرچم، و غیره برای انتقال پیام در فواصل دور استفاده می‌شد. مخابرات بیسیم رادیویی حدود سال ۱۸۹۷ توسط مارکونی ابداع شد. مارکونی موفق به ارسال تلگراف بیسیم شد. تا سال ۱۹۰۱ پوشش رادیویی در سرتاسر اقیانوس آتلانتیک فراهم شده بود. در طی قرن بیستم میلادی گونه‌های مختلفی از سامانه‌های بیسیم بوجود آمده و بعدها رو به زوال گذاشتند. به عنوان مثال در حالی که ارسال سیگنال تلویزیونی در ابتدا توسط فرستنده‌های بیسیم رادیویی انجام می‌شد، این فرستنده‌ها بتدریج جای خود را به خطوط کابلی می‌دهند. مدارهای ماکرویوی انتقال نقطه به نقطه‌ای که پشتوانه شبکه مخابراتی بوده‌اند در حال جایگزینی با فیبرهای نوری هستند. از طرف دیگر بخشی از سیستم‌های تلفن که قبلاً تماماً شبکه‌ای سیمی بوده جای خود را به تلفن‌های همراه داده‌است. این تغییرات معمولاً تحت تأثیر ظهور تکنولوژی‌های جدید صورت می‌پذیرد.مخابرات بی سیم به عنوان رشته‌ای علمی از دهه ۱۹۶۰ مورد مطالعه بوده، اما از اواسط دهه ۹۰ میلادی تحقیقات روی آن شدت یافته‌است. این متأثر از دلایل متعددی بوده‌است. افزایش تقاضاهای مردمی برای ارتباطات بیسیم اولین دلیل می‌باشد. تا انتهای دهه اول قرن بیست و یکم تقاضاها عمدتاً به سیستم‌های تلفن همراه مربوط می‌شده‌است (چنانچه در سال ۲۰۰۵ میلادی حدود دو بیلیون کاربر تلفن همراه در دنیا وجود داشته‌است.) اما انتظار می‌رود که در آینده کاربردهای انتقال بیسیم داده از اهمیت بیشتری برخوردار خواهند شد. دلیل دوم توجه به سامانه‌های بی سیم پیشرفت چشمگیر در تکنولوژی VLSI بوده که امکان پیاده سازی الگوریتم‌های پردازش سیگنال‌های پیچیده را در ابعاد کم و با توان مصرفی کم فراهم کرده‌است. نهایتاً دلیل سوم موفقیت استانداردهای مخابرات بیسیم دیجیتال نسل دوم و خصوصاً استاندارد دسترسی چندگانه تقسیم کدی (CDMA) بوده‌است.
واژه بیسیم پس از اختراع تلگراف بیسیم و در مقابل «مخابرات باسیم» (Wired Communiation) ابداع شد. بی سیم‌ها انواع گوناگون دارند و در کاربردهای مختلف رسانه‌ای، صنعتی، نظامی، تفریحی، و در باندهای فرکانسی و توان‌های ارسال و دریافت متفاوت مورد استفاده قرار دارند. این شامل تلفن سلولی، ابزار کمکی دیجیتالی و شخصی و شبکه بی سیم می‌باشد. نمونه‌هایی از این تکنولوژی عبارت‌اند از دستگاه GPS، بازکن درهای گاراژ، صفحه کلید بیسیم، تلفن همراه و تلویزیون ماهواره‌ای.
جی‌اس‌ام (GSM) یا سامانهٔ جهانی ارتباطات همراه متداول‌ترین استاندارد تلفن‌های همراه در جهان است. فروشندهٔ اصلی آن یعنی شرکت جی‌اس‌ام تخمین می‌زند که ۸۰ درصد از بازار جهانی تلفن همراه از این استاندارد استفاده می‌کند. سه میلیارد نفر در ۲۱۲ کشور از این استاندارد بهره می‌گیرند.گستردگی این استاندارد رومینگ بین‌المللی میان اپراتورهای تلفن همراه را رایج نموده است. این امکان مشترکین را قادر می سازد از تلفن‌های همراه خود در بیشتر نقاط دنیا استفاده کنند.